Belanda goreng goes Rinjani

Zo, tijd voor een update!
Na Kalibukbuk zijn we doorgegaan naar de Gili eilanden, met een veel te toeristische fastferry (waar mijn leerlingen blijkbaar ook gebruik van maken...).
Gili Trawangan was onze eerste bestemming, waar we gelijk 5 dagen zijn blijven hangen. Stel je voor: zon, zee, wit strand, geen brommers en auto's, alleen hier en daar een paardenkar, relaxte muziek waarbij je altijd al wegdroomt van zo een setting, kortom relaxed! Behalve liggen (want dat kunnen wij heel goed, maar niet langer dan een dag), hebben we de snorkels en flippers gepakt en zijn we de zee in gedoken om schildpadden te kijken, super! Door al die zonestralen had onze huid wel wat te verduren, met Belanda goreng tot gevolg: gebakken hollander!

Na de onderwaterwereld van bovenaf te heben aanschouwd, was het tijd er onderdeel van te worden. Voor mij een opfriscursus, voor Marlies een totaal nieuwe ervaring tijdens de introductieduik bij turtle village, de naam zegt het al. Ik heb de dag erna nog een diepe duik gedaan bij shark point, vul maar in dus. Marlies ging lekker een rondje hardlopen op blote voeten over het met koraal bezaaide strand, niet zo een succes:).

Na een avondje cocktails bij onze nieuwe vrienden van de surfbar, een wat moeizame boottocht naar Gili Air overleefd om een dagje bij te komen. Dit bleek achteraf geen overbodige luxe te zijn geweest, aangezien we ons ongepland in het grootste avontuur tot nu toe hebben gestort: de beklimming van de bijna 4 km hoge vulkaan Rinjani op Lombok.

Dag 1: 7 uur klimmen, door de jungle, zweten, hijgen, willen we dit echt wel..?? Toch doorgezet, tot we boven de bomengrens en de wolken uitkwamen en we nog meer gingen zweten! Een klim van 600m naar 2600m op 1 dag is niet niks. Het uitzicht bij het eerste kamp deed ons alle inspanning vergeten, wat een uitzicht! Met gunung Rinjani op de achtergrond, het kratermeer met een nieuwe vulkaan ervoor, de bergtoppen van Bali aan de andere kant en de verblindende sterrenhemel van zonsondergang waren indrukwekend. De tocht was inclusief eten, tent, matras en slaapzak, maar ze hadden er niet bijgezegd dat een matras hier maar 2 mm dik is. Met wat stenen als ondersteuning hier en daar was onze eerste nacht fantastisch, begrijp je wel. Zo dachten onze medereisigers er ook over trouwens: 5 leuke jonge engelsen.

Dag 2: Het begon met de zonsopkomst boven de Rinjani, mooi! Tijd om naar het meer af te dalen, met gevaar voor eigen leven. Bij het meer in de buurt was een hot spring, een zeer welkome verrassing, zo vies als wij waren. Afdalen is leuk, maar je moet ook weer omhoog! Na een flinke klim weer terug op dezelfde hoogte als nacht 1, aan de andere kant van het meer, aan de voet van de Rinjani.

Dag 3: Meestal begint een dag om een uur of 7, of 6 als je pech hebt, die van ons begon al om 2 uur. Met veel moeite zo veel mogelijk crackers naar binnen gepropt om energie te verzamelen voor de grootste uitdaging; de summit. Samen met de twee engelse jongens (de drie meisjes waren afgehaakt en in het kamp gebleven) 3.5 uur bijna verticaal omhoog met een zaklamp op je hoofd. Bij elke 10 stappen die je zet, zak je er weer 8 terug in het gravel, en de wind duwt je er nog eentje omlaag, frusterend, vermoeiend, slopend... maar zo de moeite waard! Eenmaal boven op 3726m (we hebben het gered!!!) de zon zien opkomen waardoor we heel Lombok en Bali konden zien. Naar boven lijkt zwaar, naar beneden is dat ook! Gelukkig gaat het een stuk sneller, als je hier en daar een koprol maakt en niet naar de afgrond aan beide kanten van het 'pad' kijkt.
Eenmaal aangekomen bij de tenten stond er nog een dag afdalen op het programma, terg naar de bewoonde wereld. 10 uur op een dag klimmen, kunnen wij dt echt? Jazeker, we hebben onszelf verbaasd! Het kostte wat bloed, zweet en tranen, maar wat een fantastische ervaring.

Dachten we dat we op dag 2 vies waren, de oplaaiende stofwolken van dag 3 hebben ons allemaal egaal grijs geverfd, van binnen en van buiten. Gelukkig was er een hotel dat ons aan wilde nemen, zodat we ons konden onderdompelen onder een hele lange warme douche, of twee:). Een gewone wc konden we ook wel weer waarderen, na 3 dagen poepen in de bosjes. Al was het uitzicht bij ons natural toilet niet te evenaren.

We zitten nu in Senggigi en we zijn onderweg naar de haven van Lombok, om weer terug te gaan naar Bali waar maandag mijn vlegtuig vertrekt.
Het einde komt nu wel heel snel in zicht...